تاثیر شناوری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی اسنتریک پاسخ های رشدی، التهابی و آسیب عضلانی عضله اسکلتیfhl موش های صحرایی

هدف: شناوری در آب سرد برای سرعت بخشیدن به بازیافت پس از تمرینات شدید و آسیب زا مورد توجه ورزشکاران قرارگرفته است. با توجه به اهمیت سلول های ماهواره ای و نقش پاسخ های التهابی در روند ترمیم، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شناوری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی اسنتریک بر بیان ژن myod به عنوان شاخص فعال سازی سلول های ماهواره ای ،ck به عنوان شاخص غیر مستقیم آسیب و  il-6 و il-10 بعنوان شاخص های التهابی در موش های نر بود. روش شناسی: 30 سر موش جوان سالم ونژاد ویستار (دامنه وزنی 10±300 گرم) به طور تصادفی درپنج گروه شش تایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. طرح تحقیق تجربی بود و آزمودنی ها پروتکل فعالیت ورزشی اسنتریک به مدت 90 دقیقه را اجرا کردند. دو گروه دروهله های زمانی 3 و 48 ساعت بازیافت از فعالیت به همراه 10 دقیقه شناوری در آّب سرد و دو گروه با همان دوره های زمانی بازیافت بدون  شناوری در آب سرد و یک گروه به عنوان کنترل بررسی شدند. تغییرات بیان ژن myod در عضله اسکلتی fhl و سطوح سرمی ck، il-6 و il-10در چهار گروه مقایسه شد. داده های بیان ژن با نرم افزار rest و داده های سرمی با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد mrna myod در گروه سه ساعت پس از فعالیت ورزشی اسنتریک همراه با شناوری در آب سرد افزایش یافت و سطوح il-6 و il-10 در این گروه نسبت به گروه سه ساعت بعداز فعالیت اسنتریک بدون شناوری در آب سرد کاهش معنی دار داشتند ولی تغییرات ck معنی دار نبود.تغییر معنی داری در mrna myod و ck, il-6, il-10 سرمی در 48 ساعت پس از فعالیت اسنتریک همراه با شناوری مشاهده نشد.  نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق احتمالا  استفاده از آب سرد در زمان بازیافت موجب فعال سازی سلول های ماهواره ای و کاهش پاسخ های التهابی درفاز اولیه آسیب پس از فعالیت ورزشی اسنتریک می شود.